Nepal’de ölüler nehirlerin kenarında yakılıyor. Özellikle kırsal kesimlerde ölen kişinin yaşayan karısını da kocasının cesedine bağlayıp yakıyor, güya kadına cennetin kapılarını aralıyorlar!..
Nehir kenarına sıra sıra dizilmiş kimi yanan, kimi yanmayı bekleyen ölülere doğru ilerliyorum. Yaklaştıkça kesif bir et kokusu burnumu sızlatıyor. Kalabalık, sağdan soldan getirdikleri odunları üst üste istifleme telaşında. Kenarda olup bitenleri izleyen kadınların arasından ölen adamın karısına işaret ediyorlar. Ölüye 3 tur attırıp vücudu suya paralel, ayakları suyun aktığı yöne gelecek şekilde odunların üzerine yatırıyorlar. O ana kadar sessizliğini koruyan kadın; "Dobooo! Dobooooo!" diye bağırıyor. Bir adam benzin bidonunu odunların üzerinde gezdiriyor, ölünün kardeşi elindeki çakmakla bir meşaleyi yakıyor, ölüyü önce ağzından sonra da ayaklarından ateşe veriyor. Ortalık bir anda simsiyah dumana bürünüyor.
Oğlu elindeki değnekle odunları sağa sola iteleyip annesinin ölüsünün başındaki alevleri dağıtıyor. Başı açığa çıktığında da elindeki sopayla hızlıca vurup kafatasını dağıtıyor. Sözüm ona annesinin ruhunu azat ediyor. Oğlu tarafından yakılamayan anne ve babanın cennete gidemediği, onun için erkek çocuğu olmayan kadının ailenin yüz karası olduğuna inanılıyor. Sırayla diğer ölülerin de yakma işlemi gerçekleşiyor. Küçücük bir kız çocuğunun; "Bida!.. Bidaaaa!.." (Baba, babaaa!) hıçkırıkları dumanla birlikte gökyüzüne yükseldiği anda o ortamı terk ediyorum.
Her gün yüzlerce ölünün yakıldığı bu tapınakta, yüzlerce turist yaklaşık 5 dolar karşılığında yakılma törenlerini ağzı açık ibretle izliyor. Yakılan ölülerin külleri nehire atılıyor. Bu arada başkalarını ateşe atarak hayatlarını kazanan ve tapınaklarda ekmek elden su gölden hayatlarını sürdüren Hindu rahipler ise, bu uygulamanın dışında tutuluyor. Nepallilere göre bu rahipler zaten cennetlik ve yakılmaya ihtiyaçları yok. Bu sebeple yakılmıyor, öldüklerinde gömülüyorlar.
İnekleri kutsal olduğu için kesmeyen, ölmesini bekleyen Nepalli Hindular, aynı saygıyı insana ne yazık ki göstermiyor. Hindular, beyaz ineklerin kutsal olduğuna inanıyor. Dolayısıyla beyaz olanları akşama kadar inek gibi yatarken, diğer renktekiler olmadık işlerde koşturmaktan bir deri bir kemik kalmış.
Kaynak: Türkiye Gazetesi
DönüştürmeDönüştürme İfadeİfade